Pulitika ng Kahubaran: Nang maging Talk Show ang aming Klase, Part I

Isang buwan na ang nakalipas nang mag-ala talk show ang klase namin sa Cultural Politics. Nag-ala-host si Sir, at nagdala pa ng mga special guest. Pero 'di tulad ng mga guest sa mga talk show natin dito na puro sayaw, luto, at halakhak ang ginagawa, may nalalaman ang mga naging guest sa aming munting talk show. At may laman din ang mga sinasabi nila.
Ang kauna-unahang guest namin ay isang professor ng Political Science, si Dr. Vene Rallonza. Sayang nga lang at hindi maipapalabas sa TV ang episode namin nang araw na iyon dahil censored ang topic. Pag-usapan ba naman daw ang pulitika ng paghuhubad. Bakit hindi? Hindi ba personal na usapin ang paghuhubad? Ika nga ng mga feminista, "The personal is the political". Ang personal mong problema ay problema nating lahat. Ang problema ng mga babae ay problema nating lahat. Eh paano kung sa kalye o sa Luneta ginawa ang paghuhubad?
Ano ang ibigsabihin ng ganitong mga gawain? Bakit at paano ginagamit ng mga tao ang hubad nilang katawan para sa isang layunin (maliban sa paghahanapbuhay)?
Sikat ang People for the Ethical Treatment of Animals bilang aktibista ng mga hayop. Kung may grupong makakaliwang sumisigaw ng "human rights!", silang mga taga-PETA ang sisigaw ng "animal rights!" Pero kung ang karapatang pantao ay mahirap na ngang ipaglaban, paano pa kaya ang karapatang panghayop? Ang naisip na paraan ng PETA ay "animal" din ang dating. Paghubarin natin ang mga tulad ni Alicia Meyer, Pamela Anderson, at Joana Krupa! Magpaikot tayo sa kalsada ng mga seksing babaeng naka-litsugas lang!

Ang mga ganitong ads ang nagpataas ng aming speaker, dahil nga naman it mismo ang pang-aapi at pagsasakasangkapan ng mga babae na siyang tinututulan ng mga feminista. Talaga bang kailangan nating apihin at kasangkapanin ang isang grupo para maipaglaban naman ang kapakanan ng iba? Itatali mo ba sa kama ang girlfriend mo at pawawalan sa kalye ang aso mo? Hindi ba pwedeng pareho na lang silang malaya?
Ang sagot ay nasa paggamit ng kahubaran. Kung naghuhubad ang isang babae at hinahayaan ang kanyang katawan na magamit bilang kasangkapan ng pagnanasa ng ibang tao; para maiparating ang isang mensahe wala siyang nararating. Hindi naiintindihan ang kahulugan (o hindi nagtatagal sa kamalayan) dahil nalunod na sa mas malakas na daluyong ng pagnanasa. Pero kung ang paghuhubad ay isang pangahahamon (para bang maghuhubad ang isang babae sa harap ng madla at hinahamon ang mga mapang-api na gahasain siya sa harap ng madlangpeepol)... Ibang usapan na... May kabuluhan nga ang kahubaran sa pulitika... Sa mga kapatid nating babe, manghahamon ba kayo o mang-aakit?