CRITICAL COMMENTARY II - Postcolonialism

Sabi ni Sampaguita, nalilito raw ang isip kapag nakakakita ng bago. Bagong tao, bagong kaugalian, bagong armas, bagong pinuno, bagong relihiyon, bagong buwis, bagong sakit, bagong buhay, bagong pagkatao, bagong problema. Ganyan karaming bago ang bumagyo sa libu-libong tao noong panahon ng Kolonyalismo. Lumalabas tuloy na ang kolonyalismo ay isang proseso ng panlilito.Panlilito ng mananakop sa nasasakupan para mahuthutan ng kayamanan at mapaunlad ang dayuhang bayan. Ayon sa mga dependencista, binabalangaw ng mga bansang mananakop (Colonizers) ang mga colonized countries sa larangan ng export trade.

EXAMPLE: Sa colonized countries/mahihirap galing ang ingredients, colonizers ang magluluto, at colonized countries ang bibili. Ang sagot ng mga dependencista - bakit hindi mahihirap na bansa ang magluto ng sarili nilang ulam? Bakit hindi sila ang gumawa ng sarili nilang industriya? Bakit hindi ang mga sinakop ang sumulat ng sarili nilang kasaysayan? Bakit hindi sila mismo ang magkuwento ng kanilang karanasan?
Ang postcolonialism ay isang reaksyon sa mga epekto ng kolonyalismo at pananakop sa mga bansa at sa mga lipunang kolonyal.

Ah, Britain ! Great Britain ! 
Great Britain of the endless sunshine! 
She hath conquered the oceans and laid them low; 
She hath drained the little rivers and lapped them dry; 
She hath swept the little nations and wiped them away; 
And now she is making for the open skies. 
She sent us the preacher: she sent us the bottle, 
She sent us the Bible, and barrels of brandy; 
She sent us the breechloader, she sent us cannon; 
O, Roaring Britain, Which must we embrace? 
You sent us the truth, denied us the truth; 
You sent us the life, deprived us of life; 
You sent us the light, we sit in the dark, 
Shivering, benighted in the bright noonday sun. 
                                     -S.E.K. Mqhayi, South African poet

Sa tulang ito inilalahad ang mga kontradiksyon at pagkalitong hatid ng kolonyalismo. Nag-iwan ito ng napakalalim na sugat sa kultura at kamalayan. Ang tinutukoy kong (mga) sugat ay ang colonial mentality. Malalim ang iniwan nitong sugat, lalung-lalo na sa ating bansa. Hindi mamatay-matay ang ating pagkahilig sa imported. Ang ating konsepto ng Stateside ay isang sakit na postcolonial. Alam dapat nating malala na ang Stateside syndrome natin dahil tinatawag na tayong "brown Americans". Hindi na natin dapat pang ipagkaila na kahit anong bulalas natin ng nasyonalismo at kahit anong kanta ng Ako Ay Pilipino, kapag pinapili tayo ng produkto ay hindi na natin pagiisipan pa kung local o imported ang bibilhin. Nawawalan tuloy ng pag-asa ang mga lokal na industriya dahil siguradong mapapatay sila ng global brands. Kaya rin siguro ayaw nilang mag-invest sa research and development dahil alam naman nilang mapapatay lang sila ng imported at ng MNC.
Kahit sa pulitika at edukasyon ay pakung-pako pa rin tayo sa colonial mentality. Nagpupumilit tayong mag-Ingles kahit usong-uso na ang "nosebleed". Para sa akin ang konsepto ng "nosebleed" ay pagpapahiwatig natin na di akma sa atin ang magsalita sa dayuhang wika. Marahil "dumurugo ang ating ilong" dahil may nais tayong sabihin na hindi natin masabi sa Ingles, pero hindi naman natin alam ang katumbas sa ating katutubong wika (na nais ding palitan ng isang DAYUHANG WIKA dahil naman sa dialect differences...) Kaya ako? Kahit tanungin ako nang pa-Ingles ng taong alam kong marunong mag-Filipino ay sasagot ako sa wikang Filipino. Filipino ka kaya gamitin mo ang wika mo dahil wala nang ibang gagamit niyan!
Sa pangkalahatan, pakiramdam kong malaki ang hamon ng Postcolonialism sa Pilipinas. Hinahamon tayo nito na alamin at tanggapin natin ang ating mga katutubong pagpapahalaga at tignan kung paano tayo nito maisasalba sa dusa. Hindi natin dapat pakinggan ang mga nagsasabing ang daan ng Kanluran ang tamang daan. Hindi natin dapat pakinggan ang nagsasabing kailangan nating itapon ang ating mga pagpapahalaga. Tama naman si James Fallows nang sabihin niyang damaged ang kulturang Pinoy, pero hindi ito nangangahulugang kailangan nating itong itapon. Dapat natin itong ayusin. At tayo ang dapat mag-ayos nito gamit ang sarili nating mga paraan. Ang tanong ko: paano tayo makakabangon mula sa colonial past kung patuloy na nabubuhay ang multong ito sa pamamagitan ng mga OFW na itinatatwa ang kanilang pinagmulan at panay-panay ang papuri sa mga bansang kanila lamang namang pinagsisilbihan? Napakarami na nga ba talaga ng mga "New Yorker in Tondo?"
Paano natin sismulan ang pagbuo ng isang bagong kamalayan na tulad ng rinireseta nina Fanon at ng iba pang postcolonial? Kung sinunog na mga mananakop ang mga labi ng ating sinaunang kabihasnan, at pinagmukha tayong unggoy ng mga dayuhan? Tatanggapin na lamang ba natin na tayo'y walang tunay na pagkakakilanlan at mananatili na lamang tayong pirmihang nangongopya? Paano natin makakamit ang tinatawag na hybridity?